امشب نخست آلبوم "به تماشای آبهای سپید علیزاده و گاسپاریان" و بلافاصله بعد از آن آلبوم "پاساژ فلیپ گلس و راوی شانکار" را گوش دادم . ترکیب این دو آلبوم در ذهنم مزه بی نظیر و جدیدی بود ، یک جور سالاد موسیقی تشکیل شده از موسیقی فارسی ،ارمنی ،هندی و موسیقی مینیمالیستی . به نظر من باید از اینکه در دوره ای زندگی می کنیم که به ما اجازه می دهد لذت چشیدن سالادهای فرهنگی را تجربه کنیم خوشحال باشیم.
*در ضمن ای کاش حسین علیزاده و فلیپ گلس با هم روی یک آلبوم مشترک کار می کردند ، به نظرم باید سالاد خوشمزه ای بشود
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر