از نیمه ی قرن 15 میلادی، کلیسای کاتولیک که قرن ها از مجرای ارتباط شفاهی - موعظه ها یا سرودهای مذهبی - و ارتباط تصویری - نقاشی ها یا شمایل ها - با مومنان در ارتباط بود، و برای حفظ استیلای خود از این رسانه ها با مهارت تمام بهره برده بود، انقلاب چاپ و ظهور رسانه ی جدید - ارتباط نوشتاری - را به صورت تهدیدی بالقوه برای قدرت خود میدید. البته نگاهی به انبوه جنگ ها و منازعات مذهبی در اروپای قرن های 15، 16 و17 میلادی نشان می دهد این احساس خطر ِ کلیسای کاتولیک چندان اشتباه هم نبوده؛ مهمترین دشمنان کلیسای کاتولیک - اومانیست ها و سردمداران نهضت اصلاح دینی آلمان- به تمامی از مواهب رسانه ی جدید برای مبارزه با کلیسای کاتولیک بهره جستند.
از اواخر قرن پانزدهم میلادی، کلیسای کاتولیک «فهرستی از کتاب های ممنوع» را منتشر می کرد که بواسطه ی بدعت آمیز، غیر اخلاقی و یا سحرآمیز بودنشان (بریگز و برک، 2009) مومنان از خواندن آن ها منع می شدند. کلیسا و دستگاه سانسور و دادگاه تفتیش عقایدش نه تنها بر چاپ کتاب ها، بلکه بر استنباط خوانندگان از کتاب ها نیز به سختی نظارت داشتند. معروف است ماموران تفتیش عقاید، آسیابانی ایتالیایی به نام منوچیو را به دلیل استنباط بدعت آمیزش از کتاب هایی که خوانده بود در آتش سوزاندند (همان).
تا پیش از انقلاب ِ چاپ، منتقدین کلیسای کاتولیک امکان برقراری ارتباط با مردم و گسترش آرا و عقایدشان را نداشتند، به همین سبب بسیاری از آن ها نمی توانستند جریان مقاومت جدی ای در برابر کلیسای کاتولیک به را ه بیاندازند، اما به مدد چاپ، مصلحین ومنتقدین دینی توانستند با خیل عظیمی ازمردم ارتباط برقرار کنند و آرای و عقایدشان را گسترش دهند. مارتین لوتر و «نهضت اصلاح دینی» او را می توان از مهمترین این جریان ها دانست که به مدد چاپ توانست آرا و عقایدش را به سرعت و در کستره ی وسیعی منتشر کند و جریانی اجتماعی بر ضد کلیسای کاتولیک به راه بیاندازد؛ در سال 1520، تنهادر یکی از شهر های آلمان 4 هزار نسخه از خطابه ی لوتر ظرف چند روز بفروش رفت. ظربه ی دیگری که انقلاب چاپ به کلیسای کاتولیک وارد نمود، از بین بردن هژمونی زبان لاتین و گسترش زبان های محلی بود؛ تا پیش از پیدایش چاپ، یافتن نسخه ای از انجیل به زبانی غیر از لاتین کار بسیار دشواری بود. چند دهه بعد تعداد بیشماری انجیل به زبان های محلی در دسترس مردم بود.
مبارزه چاپی با کلیسای کاتولیک به نوشتار محدود نبود. ارتباط تصویری که از مهمترین ابزارهای کلیسای کاتولیک برای برانگیختن احساسات مومنین و حفظ قدرت بود، با وجود چاپ به ضد خود تبدیل شده بود؛ از سال 1500 نقاشی های غیر مذهبی رواج پیدا کرده بود. چاپ تصاویر به گسترش آن ها کمک شایانی می کرد و همین به دشمنان کلیسا اجازه می داد از همان روش کلیسا- برانگیحتن احساسات با استفاده از تصاویر- بر ضد کلیسا استفاده کنند.